Dag 1 – dinsdag 14 juli
05.00 uur. De  wekker gaat. Snel een ontbijt wegwerken en om 10 voor 6 reden we weg. Rene pikken we bij Julianadorp op en daar gaan we! Flink doorgereden en dus lekker opgeschoten. Na een saai stuk Frankrijk waren we om even voor twaalven bij de boot in Calais. We konden gelijk op de boot van 12.30  i.p.v. de boot van 14.00 die we eigenlijk geboekt hadden. Door het uur tijdverschil kwamen we om één uur in Engeland aan. Door Dover heen, met al gelijk zo’n 7 roundabouts, de snelweg op, de M20. Rond London via de M25, de M4 op, richting westen. Net na London de grote weg af, de A4 op, lekker binnendoor en na totaal zo’n 750 km hebben we een camping opgezocht in Marlborough. Nadat we de tenten hadden opgezet, zijn we wandelend de berg afgegaan naar het stadje. Aldaar hebben we in de pub “the Bear” een gigantisch ‘all day breakfast’ gegeten en een paar biertjes genuttigd. Toen weer de heuvel ‘opgekluund’ en lekker slapen.  

Dag 2 – woensdag 15 juli

Wakker worden, ontbijten, pleite. Op ons gemak in Wales rondgetoerd, schitterende ‘scenery’ en lekkere kluften. Op tijd naar een camping en natuurlijk weer een pub in, “the Bear” (andere plaats, andere pub) het plaatsje waar we nu waren heet Llandovery, alwaar we ‘s avonds nog wat hebben rondgelopen en gruwelijk vette patatten hebben gegeten. Weer vroeg naar bed. (voor het thuisfront; nog steeds geen regen)  

Dag 3 – donderdag 16 juli

Na het ontbijt weer heerlijk getoerd door Wales naar Fishguard. In Fishguard rijdt je zo vanuit de heuvels het stadje in, heel spannend want daar is ineens een wegversmalling van 1 zijspan breed. Ingeschekked en met Gre de SMS relatie draaiende gehouden. Mee gevaren op de Koningin Beatrix. Saaie bootreis, niemand zeeziek. Rene moest even piekeren of hij de stalen helling aan boord wel zou nemen. Het is gelukt, samen alles vastgebonden. Om zeven uur aangekomen in Rosslare, camping gauw gevonden, na enig zoek en vraagwerk weer terug tot bijna aan de ferry voor een kluutmachine. Naast de camping zit een pub, erg lekker, zelfs Rene waagt zich aan de Guinness. Gebleven tot groot licht aanging. ‘s Nachts een hevige regenbui.

Dag 4 – vrijdag 17 juli

Tent uit en wederom mooi weer, wel veel wind maar we zitten ook ongeveer 300 meter vanaf de zee. Tijdens het ontbijt besloten om hier een dag te blijven. Rene heeft ontbijtspullen gehaald. We besluiten om langs de kust te gaan rijden naar een peninsula (schiereiland) met lighthouse, mooi gereden. Gelukkig zijn de wegen echt Iers, voor een solo valt het mee. Je moet hier wel met beleid rijden, want door de heggen zie je niets en de Ieren janken gewoon de bocht om. Naar New Ross gereden voor een broodje en boodschappen, de Tour de France is hier geweest. Op de terugweg een buitje voor het stof. Voor de tent een biertje en dit geschreven. Gre ge-sms-t met een code. ‘s Avonds in de pub gezeten, nog een andere pub geprobeerd, dat was eigenlijk een poolhal. In de Bay bar aan de praat geraakt met een zingende, dronken , Dublinse Jehova getuige. En weer muf naar de tent.  

Dag 5 – zaterdag 18 juli

Na het ontbijt en inpak ritueel landinwaarts gereden richting Dundrum voor  het treffen van Celtic MCC. Via mooie binnendoor weggetjes naar Noel gereden, hij is thuis, we worden gastvrij ontvangen met koffie en sandwiches. Even bijpraten en lopen met de honden. Later gaan wij met zijn drieen naar het treffen. Noel en Aggie komen ook daar heen, net als Noels zus en broers.Het treffen is erg stil nog, maar de mensen blijven binnen druppelen tot zeker 12 uur ‘s nachts. Het regent inmiddels. Prijs voor verstkomende deelnemers. Lekker lallen en brallen en een goede band. De meeste mensen kennen ons van de Bikers Bible (wij hebben een verhaaltje geschreven in dit Ierse motorblad n.a.v. ons vorige bezoek aan Ierland in '96) of van verhalen van Noel en Aggie, dus zijn de kontakten gauw gelegd.  

Bij Noel.

Dag 6 – zondag 19 juli

Zeikweer, de hele dag. Begint het te regenen, regent het of stop het met regenen, dit is eigenlijk schots weer. We hebben dus geluierd, gelezen en geslapen. Op het treffenterrein beginnen de mensen ook langzaam te ontwaken en in de loop van de dag ging bijna iedereen weg. Met achterlating van een verschrikkelijke puinzooi. Om een uur of drie zijn we richting pub gegaan en hebben een paar Guinnesjes genomen. Nog  een paar dronken Ierse bikers zien stunten op de weg. Bij de tent eten gemaakt en weer een paar biertjes genomen in de pub, om een uur of elf naar bed.  

Dag 7 – maandag 20 juli

Droog!! Maar wel heel erg bewolkt. We komen met de motoren vast te zitten in de klei, effe duwen. Mooi gereden richting westkust, de wegen zijn gevarieerd, van slecht tot zeer slecht. We willen naar een kamping bij Tralee, vlakbij schiereiland Dingle. Dat is dus niks. Alleen caravans, uitgestorven en geen restaurants of pubs. Dus maar tachtig kilometer gereden richting Killarney-Fossa. Prachtige kamping heerlijk gedouched, take away-fish and chips en lopen naar de pub. Inmiddels regent het hier, Bo heeft gebeldt; ze vertrekken dinsdagmorgen om 07.00 uur met de Lynx (snelle veerboot), als het goed is zijn ze in de loop van de dag bij ons.  

Dag 8 – dinsdag 21 juli

Regen, dus op ons gemakje ontbijten. Maar niet de Ring of  Kerry gereden, Killarney in voor ‘t shirts en cd’s, een voor ons zelf en een voor Gre. En andere boodschappen. Toen we terugkwamen werd het droog en Arjen en Bo arriveerde even later, om een uur of vier. Lekker buiten gezeten met een biertje, later naar de pub gelopen voor barfood en Guinness, ook voor Bo. Op de kamping de was gedaan en gedroogd.  

Dag 9 – woensdag 22 juli

Weer regen, na het ontbijt toch de Ring of Kerry gereden. In de miezerregen, af en toe afgewisseld met een bui. De lange route gereden over de bergen van Skellig. De toppen zaten in de wolken dus hadden we weinig uitzicht. Maar al met al was het een mooie rit ondanks het slechte weer. Toch weer een rondje van 200 km. Met mooie weggetjes en prachtige klims en afdalingen. Toen we terugkwamen was het droog en we hadden boodschappen gedaan dus voor de tent koken. Aardappels met sausages en doperwten. Ivm mogelijke regen toch maar de party tent opgezet. Later heeft Arjen nog de oorzaak van het knallen van zijn HD gevonden; de rubbers van zijn carburateur waren gescheurd, een poging gedaan om ze te plakken en toen naar de pub.

Dag 10 – donderdag 23 juli

We werden ruw gewekt door het geluid van Arjen zijn motor: die deed het dus weer.  Toen lekker ontbijt gemaakt, ingepakt en maar weer eens op pad. Via Tralee naar het noorden en binnendoor langs de Cliffs of Moher en over de Burren langs Galway verder naar Castlebar naar de camping Carrowkeel. Na een saai laatste stuk, de vermoeidheid sloeg ook toe (Rene vergat zijn zijstandaard of hij dacht dat ie zijspan reed) kwamen we om even voor zevenen aan.We hadden 300 kilometer achter de kiezen over alllemaal kleine binnenweggetjes. Klaas en Patricia hadden de camping verkocht aan een ander stel nederlanders. Voor de rest was alles hetzelfde gebleven. Na het eten en Irish Coffee en een hoop Guinness ‘s nachts om 2 uur weer muf naar bed.

Dag 11 – vrijdag 24 juli

Erg langzaam opgestaan, het is droog, toch maar de partytent opgezet tijdens het ontbijt. Na 3 keer koffie zetten en alle eitjes bakken is iedereen gedouched. Gratis, wat een luxe! Bobo heeft zijn jasje geprobeerd te repareren, niet gelukt, dus toch maar weggegooid. Weg Image! Kriskras gereden over Achill Island, heel mooi, veel oceaan en veel vergezichten en weer 200 kilometer. Mooi weer ook trouwens, onderweg boodschappen gedaan. Vanavond eten we bloemkool met kipfilet bij de tent. Iedereen doet iets en dat met een biertje bij de hand.  

Dag 12 – zaterdag 25 juli

Tent opgepakt in de regen, toen we opstapten was het droog. Eerst hebben we de “grote” doorgaande weg gevolgd (N5 en N40) en daarna bij Mullingar binnendoor. Op zo’n binnenweggetje ‘in de middle of nowhere’ kreeg Bo een lekke achterband. Al met al verloren we maar een uurtje, wiel eruit, op het zijspan gelegd, zo’n 6 km verderop laten plakken en er weer inzetten. Om een uur of zes kwamen we op het treffen aan van ‘Druids MCC’, meerdere bands, goed bier en koud en winderig. Ted\Jeannet, Gijs\Madelein en Hanno en Cootje waren er ook. Wilma kreeg een prijs voor verstkomende vrouw en Arjen voor verstkomende man. Dit omdat hij 6 km meer had ingevuld als de rest. 1506 in plaats van 1500 km.  

Dag 13 – zondag 26 juli

Lekker geslapen ondanks de herrie. Toen we onze tent uitkwamen en een lekker ontbijtje aan het bereiden waren kwamen we erachter dat Gijs en Madelein weg waren. Later hoorden we dat er een “hoerentent” naast hun tent was komen te staan, zodat ze geen oog dicht hadden gedaan, ze waren een kwartiertje verderop gaan staan, in een weiland, en hebben toen geslapen tot 5 uur ‘s middags.

’s Middag werd er gevraagd of we de zijspannen bij de ‘Bike show’ wilden zetten. Dit leverde diverse prijzen op. Voor Ted en Jeannet en voor Roger. Daarna even in de pub en later voor de tent gekookt. Het eten werd gevolgd door een hernieuwd bezoek aan de pub. Eerst lekker rustig en daarna zijn we in de lounge bij de leden van de Druids gaan zitten. Daar hadden ze een diskjockey met kneiterharde muziek, ondanks dat er bijna geen gesprek mogelijk was zijn we daar blijven zitten tot de tap dicht ging.  

Dag 14 – maandag 27 juli

De volgepakte motoren via de drassige uitrit de weg opgereden, de zijspannen deden dit zonder trammelant, maar voor de solo’s was dit nog een hele toer. Het doel is Dublin, een ritje van ongeveer 30 km dus maar omgereden via de Wicklow Mountains, geen schokkende dingen, zeer mooie omgeving een beetje schots doet het aan, nog langs Dun Loaghaire (dun lourie) gereden om een boot te boeken voor Arjen en Bo. Toen dwars door Dublin naar de camping, een fijne rit met veel stoplichten en wegopbrekingen en dwars door alle buitenwijken, toch al met al een rit van zeker een uur. Op de kamping aangekomen zijn we allemaal toe aan een verfrissende douche, voor Rene lukt dat na de automaat te hebben gemodificeerd met zijn tangetje, bij Wilma liep deze aktie op niets uit, met als gevolg een nervous brakedown, dus maar niet douchen. Wel kreeg Roger nog gratis douche muntjes met excuses voor het ongemak en later heeft hij er nog een paar uit de automaten gepulkt. Bij de camping was niets te eten te scoren, dus naar het dichtsbij gelegen hotel gelopen voor een maaltijd. We besloten het er lekker van te nemen, dus een duur maal gevolgd door een Irish Coffee. Erg sjiek en erg duur dus ook. Net toen we besloten nog een laatste biertje te nemen was de bar alweer dicht. Dus maar teruglopen naar de camping voor de nachtrust. Bij Wilma breekt een gordelroosje door, even oppassen met eten en drinken en de nodige nachtrust nemen.  

Dag 15 – 28 juli

Het weer lijkt niet zo denderend, dus een mooi dagje om Dublin te bezoeken. Met de bus een hobbelig ritje gehad en uitgestapt in het centrum. Eerst de grote winkelstraten, maar dat is niets. Dus richting Temple bar, een wijk met veel pubs, kleine straatjes en veel mensen. Een heerlijke sandwich gehaald met de eerste Guinness van deze dag. In een andere pub zijn Arjen en Bo blijven zitten, wij en Rene wilden liever nog even rondwandelen. Na een tijdje dwalen kwamen we Porter House tegen, een pub die alleen eigen gebrouwd bier schenkt. In de pub zie je de brouwketels staan. Roger heeft Bo & Arjen uit de andere pub gehaald, om dit ook te zien en te proeven. Arjen wil graag tandoori eten, dus dan doen we dat. Erg heet en pittig en zo was de rekening ook. Na afloop krijgt Wilma een verlepte roos. Nog weer een pub in om eens wat live muziek te zien en horen. We kunnen nog net een plekje bemachtigen, daarna wordt het loeidruk. Op tijd gaan we weer richting bus en na veel vragen en heen en weer rennen door het centrum van Dublin, vinden we gelukkig de goede bus richting camping, en dat 10 minuten voor de allerlaatste vertrektijd.  

Dag 16 – woensdag 29 juli

Het weer is goed vandaag, wel bewolkt maar over het algemeen zonnig. Wilma in de bak voor de navigatie en op weg voor een rondje Wicklow Mountains. Heerlijk gereden door het bijna schotse landschap, veel kleine weggetjes en mooie vergezichten. Speciaal voor Arjen ook nog langs de kust gereden ten zuiden van Dublin. Boodschappen gedaan voor de zeeuwse rijsttafel met kidney beans in plaats van capucijners, dat kennen ze hier niet. Op de terugweg waren we even de rondweg van Dublin kwijt, wel een Quinnsworth gevonden met off. Licence ( een supermarkt  met drankvergunning, andere winkels verkopen geen bier). Bijna op de camping is Roger zijn benzine op. Omdat de BMW niet start op gas, moet er getankt worden, met als resultaat dat we achter in de file mogen aansluiten. Al deze dagen heeft Arjen problemen met zijn versnellingsbakolie, dus onderweg steeds geschikte olie kopen en maar weer bijvullen. ‘s Avonds voor de tent eten en een biertje drinken, maar het is fris en winderig dus op tijd naar bed.  

Dag 17 – 30 juli

Redelijk vroeg opgestaan omdat Bo & Arjen naar de boot moeten. Na een simpel ontbijt hebben we ze uitgezwaaid. Ze hebben nog een leuk ritje voor de boeg, tijdens de ochtendspits dwars door Dublin naar de haven. Daarna zijn we naar het dorp Clondalkin gelopen om wat inkopen te doen. Omdat het de meeste tijd zeikt van de regen gaan we maar niet rondtoeren. Onderweg zijn we aardig natgeregend omdat we nergens konden schuilen. Dus maar weer opdrogen in een pub. Daarna wat inkopen gedaan en weer een bui afgewacht in dezelfde pub. Dat pub hangen wordt zo langzamerhand een sleur. Erg he? Warempel vonden we direkt de goede weg terug naar de camping en aldaar aangekomen hebben we een gigantische maaltijd in elkaar geflanst. ‘s Middags belde Leon om te vertellen dat hij om ongeveer acht uur zou aankomen in Dun Loghaire. Onder het genot van een potje bier hebben we zijn komst afgewacht, uiteindelijk arriveerde hij om 22.30. Hij was 5 km verkeerd gereden maar ook de rit door Dublin vergde nogal wat tijd, door de stoplichten etc. Nog even bijpraten en toen naar bed.  

Dag 18 – 31 juli

Het regende weer eens voor de verandering toen we opstonden. Ontbijtje, tent inpakken en droog! Op pad rond Dublin naar het noorden. Toen we over binnenweggetjes verdwaalden we en gingen we weer richting Dublin. Dan maar over de rondweg (Tol; 40 pence) naar de N3, een stukje binnendoor en over de N2 verder naar het noorden, daarna een flink stuk binnendoor richting Cavan, via de N3. Deze weg gevolgd tot we om een uur of 5 een bord “camping” zagen in het plaatsje Belturbet. Zo’n 2 km. buiten het dorp, aan het riviertje de Erne, ligt de camping. Ziet er goed uit maar de beheerder of ander personeel is niet aanwezig. Rene heeft de zoon van de eigenaar gevraagd (die zat aan de andere kant van de rivier te vissen) of we konden kamperen. “No problem” was zijn antwoord. Wilma en Leon hebben de tenten opgezet en Rene & Roger hebben eten en bier gehaald in het dorp. Voor de tent, op een picknicktafel, worsten, eieren etc. gebakken. Tijdens de koffie kwam de eigenaar vragen of we in zijn “pub” kwamen. Aldaar een paar Guinness’ en Poteen (een illegaal gestookt Iers drankje) gedronken. De eigenaar was al aardig in de olie, we hebben lekker zitten kletsen, ook met een Duits stel, die hebben al twee weken vakantie achter de rug in de stromende regen. Welterusten.  

Dag 19 – 1 augustus

Droog opgestaan maar wel met een wazig hoofd. We gaan naar het treffen van Unlimited Frenzy, Ballyvary. Via allerlei binnenweggetjes zijn we door de Iron Mountains gereden, tegen de Noord Ierse grens, daarna langs Lough Allen. Dit alles is een mooi gebied met mooie vergezichten. Verder via Boyle naar de N5 richting Ballyvary. Op het treffen zijn we de eerste arrivals, op Rob Spuit en Sylvia en Ted en Jeannette na dan. Ondertussen wordt het weer steeds beter en zowaar kunnen we even in ons t-shirt rondlopen. Als we in de pub een biertje drinken komen ook Gijs en Madeleine en Hanno en Cootje aan. De ploeg is weer kompleet ( de Ieren denken inmiddels dat alle nederlanders zijspan rijden, we zijn nu met  twaalf personen hier en  zeven zijspannen en nog twee solo motoren). Wilma laat  zich tatoeren (een tribal) nadat de hele bups de tattoo heeft gekeurd, en Jeannette en Sylvia voorzien haar van koffie en een peukje, al met al moet ze toch 3 uur afzien in een t shirtje, terwijl het hartstikke koud is. In de tussentijd vermaken de heren zich met een Guinnessje aan de bar, en tappen zij moppen met een stel Ieren. Als de band speelt begint een dronken Ier te dansen met een kruiwagen, en dat terwijl hij amper op zijn benen kan staan. Gedurende de avond valt steeds de stroom uit dus denken wij konstant dat de laatste ronde wordt getapt, en maar weer bestellen dan. Ook hebben we vol bewondering het aansluiten van twee buiten wc’s gevolgd, met als resultaat een smerig hok zonder spoel mogelijkheden. Gelukkig is het niet zo warm dan stinkt het een stuk minder. Dit staaltje van Ierse bouwkunst staat namelijk achter onze tent. Op tijd naar bed, Roger is gewoon muf en Wilma voelt haar zere armpje. Ook is het tijdstip aangebroken van bar sluiten, gewoonte is het dan dat je buiten blikjes kunt kopen, maar natuurlijk geen Guinness en overstappen op een ander biertje geeft meestal in de morgen veel venijn, dus maar slapen.  

Dag 20 – zondag 2 augustus

De eerste kater van deze vakantie is voor Rene, had hij maar geen Bulmers moeten drinken. Dat is namelijk cider. Aspirine en een beperkt ontbijt, ook voor Roger trouwens. Rustig aan dus, maar de mannen besluiten heel democratisch (!) dat we toch maar naar het noorden gaan. Tegen een uur vertrekken we, vanaf het treffen naar het noorden, Rossnowlagh. Onderweg geen campings gezien, dus zoeken naar de enige camping die vermeldt staat in het heilige boek van de kampeerder. Op weg daar naartoe in twee heel toeristische stadjes zeer langdurig in de file gestaan. De kamping is niet te vinden, gevraagd in een koffie shop, op weg naar Smuglers Creek, daar verder gevraagd, een stuk over het strand gereden, een andere weg is er niet en nog geen camping gevonden.  Alles wat we zien zijn typische caravan kampen, maar geen ruimte voor tenten. Weer terug en nu vinden we in een winkeltje een campingeigenaar. Die verwijst ons naar een caravan kamp (zijn we al drie keer langsgereden) met een heel klein veldje voor wat tenten. Inmiddels wordt het weer echt slecht, dus na het tentje bouwen gaan we gewapend met paraplu’s maar weer eens richting pub voor een biertje en wat barfood. Houten bek dus, op zondag wordt er geen eten geserveerd!!! Weer terug gelopen naar de campingwinkel annex snackbar voor ouderwetse fish and chips en weer terug naar Surfers Bar, voor een biertje. Met dit weer voor je tent zitten is niks, en zonder eten naar bed is ook niks, dat is ons excuus om weer de pub in te duiken.  
‘s Nachts heeft  het gehoosd, het veld is dus een grote waterzooi en Rene houdt zijn tent ook niet droog.  

Dag 21 – maandag 3 augustus

Springend en wadend over de plassen naar het toiletgebouw, zo begon onze dag. De regen werd steeds minder. Na een ontbijt in onze tent hebben we de spullen nat ingepakt maar toen we tegen twaalven vertrokken was het droog. Verder naar het noorden en via de kust en weer kleine weggetjes op weg naar An Clochan Liath (Dungloe in het engels) via de hoogste kliffen van Eugopa, ruim 650 meter. Met een prachtige toegangsweg tussen de bergen door. Verder over hobbelige weggetjes door het mooie landschap van Donegal. Om een uur of zes waren we op de camping, toch weer zo’n 180 km gestuurd vandaag. Leon zijn Goldwing had het toch wel wat moeilijk met volle bepakking. Ondanks de 4 bar in zijn achtervering kwam zijn middenbok flink aan de grond. De ligging van deze camping is perfekt, ongeveer twee minuten lopen en dan ben je in het dorp. Na het eten het dorp ingelopen, gekeken bij de aftandse kermis op een prutveld. Helaas daarna maar weer de pub in, met live muziek, weliswaar geen Ierse traditionals maar het klonk wel goed. Tegen 1 uur werden we door de Garda (politie) de pub uit gestuurd. De normale sluitingstijd is 23.30!!! Dat wordt wel een boete.  

Dag 22 – dinsdag 4 augustus

Lekker uitgeslapen, althans niet voor Roger, hij had last van zijn rug. Even een wasje gedaan en weer op pad. Een rondritje door het ruige landschap van Donegal. Eerst langs de kust met ruige rotsen, veengronden en overal huisjes en bungalows tussen de rotsen geplakt. Nog weer verder langs de kust, een bakkie gedaan in een pub met een turf gestookt vuurtje. Het weer is inmiddels net als de omgeving, druilerig en guur. De terugweg ging via het binnenland. Langs het Glenveagh National Park. Hier was de weg zo slecht, Roger had een keer of vijf van alles aan de grond, dat Rene puur chagrijnig werd. Hij vertelde later dat hij deze weg wou doodschieten. Bij terugkomst op de camping hebben we de was in de droger gedaan en zijn we in het stadje wat gaan eten en wederom de pub in. Dit keer zijn we zonder aandringen van de Garda naar de camping gegaan voor een dutje.  

Dag 23 – woensdag 5 augustus

Tijdens het ontwaken barstte er even een buitje los maar daarna brak de zon door. De boel opgepakt en een route uitgestippeld, over mooie gladde wegen tussen de bergen en heuvels door. Bij de stad Donegal een verkeerde weg genomen zodat we een stuk langer door Noord Ierland moesten rijden. Op zich geen probleem, de wegen zijn daar een stuk beter. Door de stad Eniskillen en in totaal 5 kwartier later reden we Republiek Ierland weer in. Van enige grenscontrole is trouwens helemaal geen sprake, nu na de laatste bomaanslag in Omagh zal dat wel anders zijn. Als je daar zo rondtoert merk je trouwens niets van alle onvrede en zo. In het plaatsje Ballinamore hebben we wat gegeten en in de boeken/gidsen een camping uitgezocht vlakbij de stad Boyle. Totaal weer 254 km afgelegd vandaag. De camping is in een park een heel eind van de doorgaande weg af, dus lekker rustig. Nog even de motoren van Wil en Roger gecontroleerd, Wilma dacht dat ze speling in d’r achterwiel had; dat bleek de achterbrug te zijn, en niet zo’n klein beetje ook. Bij Roger was af en toe een kraakje te horen, achterin bij het wiel. Er was, behalve een kromme remschijf niets te ontdekken. We besluiten om morgen weer richting westkust te rijden, naar Connemara. Het moet daar heel mooi zijn. Eind van het verhaal is dat we Connemara ook deze reis niet zullen zien.

Dag 24 – donderdag 6 augustus

Voor de verandering pleurde het weer van de lucht toen wij ontwaakten. Ook tijdens het ontbijt klaarde het niet op, nu zijn we het zat!! Alweer regen, dus besluiten we om de N4 richting Dublin te rijden en zsm een boot richting Engeland te pakken. Volgens de berichten is het weer daar beter. Met regen vertrokken, maar naar mate we meer naar het oosten kwamen werd het toch wel beter, in ieder geval droog. Door Dublin heen naar de haven, de tickets zijn geen probleem. Morgenochtend om 10 uur kunnen we over. We zijn naar een camping in Shankill gereden, ongeveer 20 km zuidelijk van Dublin. Deze camping was aardig aan de prijs, 22 pond, terwijl we in Ierland nooit meer als 15 pond kwijt waren. ‘s Avonds het dorp in voor bier en eten. De pub was verschrikkelijk mooi, we keken onze ogen uit. Voor het eten moesten we omlopen naar de lounge en die was nog mooier. Alles met houtsnijwerk en rijkelijk bewerkt. Alle ramen voorzien van glas in lood. Daarna nog een afzakkertje genomen om ons bezoek aan Ierland af te sluiten. Roger moest trouwens in de lounge zijn armen bedekken, tattoo’s waren niet toegestaan.  

Dag 25 – vrijdag 7 augustus

Om 7 uur gaat de wekker, alles ingepakt en om even voor achten reden we weg. Via de N11 en toen zochten we naar de kortere routes, volg de bordjes “Eastlink”. Dat was makkelijker gezegd als gedaan, we raakten de weg kwijt, zodat we een aardige trip door het zakencentrum van Dublin maakten. We kwamen toch nog ruim op tijd bij de boot aan. Vrij vlot mochten we aan boord, snel ontbijten maar. De overtocht was rustig en saai, er was weinig te doen op deze kleine boot. Rond tweeën kwamen we aan in Holyhead (boven in Wales). Omdat er maar een weg is vanaf de boot het schiereiland over, resulteerde dit in een file van een uur, maar daarna konden we gelukkig lekker doorrijden. Het weer is hier trouwens erg goed. Via de grote wegen gaat het naar Bala. Het laatste stukje gaan we weer over een weggetje waar de organisatie van de Eurotoer jaloers op zou zijn. Halverwege moesten we nog de berm in omdat een boer met een quad met een landbouwwerktuig van ruim 3 meter breed ons tegemoet kwam. In Bala aangekomen bleek de camping die we wilden vol te zijn, de volgende had wel plek, maar wat een geld, ruim 25 pond (1 pond is f 3,40) voor ons vieren. Later in het dorp een pizza gehaald en bier gekocht om voor de tent op te drinken, het is lekker weer dus waarom niet???  

Dag 26 – zaterdag 8 augustus

Na een afzakkerig nachtje slapen op een schuine helling, waren we vroeg op. Lekker op tijd weer op pad. Door Wales van noord naar zuid. Echter eerst even tanken en voor Roger een kan olie gekocht, de derde deze reis. De BMW heeft dus al 10 liter verstookt. We beginnen vandaag onze reis door het Snowdonia Park, over een bergje heen en met afdalingen van 17 % weer naar beneden. Afremmen op de motor en dan weten we meteen weer waar de BMW zijn olie laat, welk een rookpluimen. De reis ging afwisselend over kleine en wat grotere wegen. Het landschap van Wales is prachtig en het weer ook. Volop zon en dit is de eerste dagtrip dat we de regenbroeken vol vertrouwen tussen de bagage durven te laten. Tegen een uur of 4 een camping opgezocht maar deze was volgeboekt. Hoezo toeristisch! Dus weer verder, in het stadje Monmouth vonden we een camping. Deze zat ook al aardig vol maar er was genoeg plek om ons in het zonnetje te installeren. Voor de tent lekker gekookt en een paar biertjes gedronken. We kunnen merken dat het mooi weer is, de muggen zijn meteen mega aktief, hebben we toch nog wat aan de Autan. Lekker slapen met op de achtergrond het gebrabbel van de bingo die in de kantine aan de gang is.  

Dag 27 – zondag 9 augustus

Het opkomende zonnetje wekte ons vrij vroeg en om een uur of 10 was het 296 K. (23 graden Celsius). We hebben besloten om hier een dagje te blijven, om lekker te luieren en het stadje te bekijken. Zo gezegd zo gedaan. Wat wandelen, veel te warm, terrasje met een Guinnessje en wat inkopen om voor de tent te koken. De supermarkten zijn hier op zondag open. Tegen de avond, het koelde gelukkig iets af, weer een beste zeeuwse rijsttafel in elkaar gefabriekt. Nog een afzakkertje in de camping kantine genomen en wat gekletst met een Welshman.

Dag  28 - maandag 10 augustus

Vandaag gaan we op pad naar het zuiden van Engeland, naar het natuurpark “the New Forest”, want daar moet volgens onze gegevens een motorcamping zijn. Met prachtig weer vertrokken en over prachtige weggetjes door het zuiden van Wales richting Bristol. Over de riviermonding en via snelwegen en andere doorgaande wegen Bristol voorbij. Verder via de wat kleinere wegen en landweggetjes. Je kon hier goed zien dat het al een tijdje warm was want al het gras zag er een stuk geler uit dan dat wat we de afgelopen weken hebben gezien. In het natuurpark aangekomen moet je regelmatig vol in de ankers voor de loslopende paarden en pony’s. Snel de juiste weg opgezocht en de camping gevonden; wat een teleurstelling! Het was geen motorcamping, geeneens een knappe gewone camping! Het was een boscamping, zonder douches, zonder winkel en zonder pub! Dus via het campingboek een andere uitgezocht en met wat omwegen daar aangekomen. Deze camping was van dezelfde organisatie als de vorige maar had wel douches (gratis) en er was een pub op loopafstand. Daar hebben we dus gebruik van gemaakt. Tevens hebben we besloten om morgen te proberen de boot terug te pakken. Want er is hier toch geen motorcamping en ons bankroet komt ook steeds dichterbij met die prijzen hier (de camping matste ons vieren voor £24,35, wat neer komt op zo’n f 82,80 voor een nacht!)

Dag 29 – dinsdag 11 augustus

Gelukkig hadden we de tenten tussen de bomen opgezet want die koperen ploert begon al weer aardig te schijnen. De spullen nog zonder zweetdruppels ingepakt en op pad, de zon in. Via de doorgaande wegen langs de zuidkust van Engeland richting Dover. De reis verliep voorspoedig en na een heleboel stoplichten, rotondes en zweetdruppels in het laatste stuk, kwamen we in Dover aan. De terminal van P&O/Stena opgezocht om te vragen of we op onze tickets voor aankomende vrijdag eerder overkonden. De man achter de balie tikte wat op zijn computer en vroeg “Is the ferry of 16.45 allright?” Wij moesten even op de klok kijken om te kijken hoe laat het was. We konden dus met een halfuurtje aan boord. De tickets werden zonder extra kosten gewijzigd en wij konden aan boord. Na een rustig overtochtje kwamen we om 19.00 uur (Franse tijd) aan in Calais. Snel doorgereden naar Keiem, bij Oostende, om aldaar nog een nachtje bij Steve op de motorcamping “de blekken pot” te staan. Na een lekker bord spaghetti en diverse witbiertjes zijn we als laatsten de kantine uitgeveegd.  

Dag 30 – woensdag 12 augustus

We stonden voor het eerst sinds tijden weer op met een wat zwaar hoofd. Het zonnetje stond ook al lekker te bakken, dus het tent opbreken was ook geen pretje. Eerst even een ontbijtje halen bij Steve en een paar bakken koffie en toen verder inpakken. Vervolgens hebben we Leon een goede reis gewenst, want hij ging weer richting Venlo, en zijn we op pad gegaan voor de laatste 400 km van onze vakantie. Alles ging via de grote  weg en om een uur vijf waren we thuis. We werden bij onze buren uitgenodigd voor een barbecue, konden we gelijk even bijpraten. ‘s Avonds bij Bertus en Gre de hond ophalen en verder bijgepraat over de andere plaatselijke gebeurtenissen.  

Dag 31 – donderdag 13 augustus

Vandaag weer lekker uitgeslapen in ons eigen waterbed en ‘s middags de motoren uitgepakt, de kleren gewassen en de boel opgeruimd. Alle dia-rolletjes weggebracht om te ontwikkelen en de afschriften en bonnetjes van de Visa-rekening bekeken. Het meeste is al afgeschreven en ook al betaald dus we zijn niet zo erg failliet als we dachten.  

Dag 32 - vrijdag 14 augustus

Vanavond weer naar de motorclub, Rene komt ook, zodat we nog even kunnen bijpraten over de afgelopen weken. Het was, ondanks het niet altijd even mooie weer, een geslaagde maar dure vakantie. In totaal hebben we toch weer zo’n 5850 kilometer afgelegd, waarvan het meeste links rijdend over niet al te beste wegen. De achterband van de Enigma is versleten, het achterwiel kraakt, de zijspanband is een slick en bij de Yamaha zit er zoveel speling in de achterbrug dat het wel een meesturend wiel lijkt!  

Deze vakantie is mede mogelijk geweest door de goede zorgen van Kevin en Sandra en Bertus en Gre. Het eerst stel voor het bemoederen van de katten en in stand houden van het huis. Het tweede stel heeft getracht onze hond te verpesten met veel te veel aandacht en leverworst. Onze dank aan jullie viertjes.
Ook willen wij nog iedereen bedanken die ons op de hoogte hield van de verschillende reisbestemmingen, weerberichten en andere wetenswaardigheden, en dat alles via de GSM.