TYMHESTLOG TAFARN PLESERDAITH Y RALI DRAIG 2004

Of te wel: Stormy Pub Tour Dragon Rally 2004

 

Na een week van angstig kijken naar de weersberichten in Wales moeten we toch echt gaan. De boot IJmuiden-Newcastle is geboekt en het treffen in Wales gaat door, naar wij dachten!

Enfin woensdag 4 febr op pad naar IJmuiden, eerst maar eens richting een vriend van ons om aldaar te verzamelen met de andere 6 personen. Plan was om als eerste aan te komen, ging niet lukken. Voor we 25 kilometer verder waren had Roger al door dat de Alfa het niet ging redden met 2 x tachtig kilo in de bak (kan ietsiepietsie meer zijn) en voor een week aan droge kleren mee en andere goedbedoelde toei en nog een stevig windje tegen ook. Keren dus en de reserve motor ophalen, tegen de tijd dat we dus weer thuis stonden waren de gemoederen al aardig opgelopen want die “fucking prince of weetiknogiseenkeerwatvoorkolereboot” gaat echt niet wachten op 2 motorrijders, dus haastig alles overpakken van de Alfa naar de Yam, terwijl je alles op “alfa formaat” hebt ingepakt. Begint al weer als een “typische Visser aktie”. In IJmuiden stond iedereen bij HD Parts gezellie en heel relaxed te ouwenelen en koffie te leuten. Op naar de boot, Ted is errug gezellig, de koffie goed en de zaak lekker verwarmd maar daar komen we niet voor, we gaan de woeste golven op…..

Inchecken, motorvast sjorren (is helemaal niet erg met 4 zijspannen, die vallen namelijk niet zo maar om), bezemkast in bezit nemen en de regenpakken en anderszins overbodige kleding in een hoek proppen en dan…ja wat denk je..alle mannen/vrouwen verzamelen in de kroeg. 4 luitjes gingen nog ff lekker luxe aan boord lopend buffetten, en 4 bleven er bieren. Het lopend buffet was errrug geinig, buiten dat het eten er ruim voldoende aanwezig was en bijzonder lekker, barstte het ook van de sirtaki-dansende mensen vanwege de storm die aan de gang was. Errug leuk om te zien hoe mensen dan eten op hun bord proberen te krijgen. Gelukkig deden mijn primatoer pilletjes (dan maar een mietje) het prima en werd ik niet eens pips om de neus. Op naar het barretje dus..daar was al 1 setje richting hut om daar uit te zieken, goh wat rot nou: dan maar met z’n zessen de dag evalueren (ja ja we waren pas 3 uur op pad) Slapie doen, tot morgen….

Na een gedegen nachtrust eerst maar eens goed ontbijten en daarna de bezemkast weer leeg halen en de motoren lossjorren (geen goed nederlands, ik weet het). Tegen de tijd dat de boot aanmeert loopt het reuzel al door de bilnaad. Want veels te warm gekleed, veels te veel meegesleept naar de hut, dus ook weer terugslepen naar de motoren, veels te vroeg bij de motoren dus te lang met veels te veel  kleren aan. Poeh ff zweten, maar wat denk je, de klep van het schip ging open en zonlicht stroomde naar binnen. Weer helemaal vrolijk gaan we dus een stukje riejen.

Geheel logisch zakken we af langs de kust naar Hull. Een van de mannen had namelijk via via een hotelletje gescoord in Hull. Toppertje gereden, zoals gezegd mooi weer, prachtige glooiende wegen, vergezichten over de zee en landinwaarts, heerlijk rustig en zo geweldig om links te rijden. Gelukkig gaf het links rijden bijna geen stress omdat iedereen deze ervaring al eens had meegemaakt. Behalve een kijkfoutje van Mr. President die hem en zijn vriendin bijna het leven kostte en ons gierende hartkleppen is er niets voor gevallen. Hotelletje was klein en superengels, veel behang, vloerbedekking en bloemetjesspreien. En het welkom was alleraardigst. De beste luitjes van het hotel hadden nog een beetje wiet liggen, dat mocht door ons wel ff in de keuken opgerookt worden hoor?!? Tenslotte roken toch alle motorrijders uit Nederland wiet, stuff  etc? Verder gingen natuurlijk de biertjes vlot over tafel, erg gezellig allemaal. Maar ja, het hotel was zo klein dat we er niet konden eten. Dan maar naar de plaatselijke pub, met pub-grub. Ja niet dus, ’s avonds zou er een band spelen dus de keuken was dicht. Heel wazig, maar bij de take-away aan de overkant konden we eten halen en in de kroeg opeten. Zo gezegd en zo gedaan. Na het live optreden van de band toch maar afgetaaid richting hotel, is anders voor onze hoteliers ook zo ongezellig. En geloof het of niet, het hele zooitje dook weer de keuken in om de rest van de wiet, stuff zooi op te maken en verder de koelkast te legen. Slapie doen.

 

 

 

De volgende morgen is het plan om dwars door te rijden naar Wales. Gelukkig hadden de hoteliers een uitdraai gemaakt met de ontsnappingsroute uit Hull vandaan, dankzij hen lukte het in 1 keer om de goede route te vinden naar Wales. Gewoon lekker over doorgaande wegen gepokkeld om toch op een redelijke tijd daar aan te komen, we moesten namelijk nog verzamelen met zes andere luitjes en nog een hotelletje zien te vinden voor 14 man. Verder weinig schokkends, alleen het Peak District richting Manchester was erg mooi om doorheen te pokkelen. Tegen 4en kregen we een bericht dat de rest in aantocht was, nog een uurtje rijden in de voorgenomen richting en dan zouden we elkaar treffen. Jammer was alleen dat het tegen die tijd donker en bijzonder nat was. Met 5 zijspannen en 2 solo’s dus doorgereden over een behoorlijke binnendoor weg, heul donker en nat, en gvd amper zicht door de beslagen brillen, vizieren, schermen enzovoort.

Goed: Hotel 1, te klein. Hotel 2, te vol. Doorverwezen naar Hotel 3, geen plek alleen eten en drinken. Maar deze hotelbaas had ‘m door, hij bracht ons hoogstpersoonlijk naar een “bunkhouse” in de omgeving. Kan je nagaan, je rijdt minstens 5 welsh minuten (die tellen achteruit in zomertijd ofzo, duurt in ieder geval langer als 5 min.) achter een volslagen vreemde aan, in de middle of nowhere, je ziet nog steeds geen fuck, en dan zegt ie ook nog aan het end van de rit: HIER IS ‘T!! Ja, maar wat dan? Wij zagen alleen maar een karrespoor naar de eeuwige duisternis toe. Dan toch maar afdalen, en jawel het licht sprong aan toen wij naderden en joepie: Binnen werd een heel regiment aan stapelbedden vers opgemaakt, de kachel stond al te loeien en voor ontbijt kon gezorgd worden! Helemaal top! Eerst hebben we alle uitstekende zaken benut om motorkleding aan te hangen om te drogen, elk plankie, deur of radiator was behangen met sjaals, sokken, handschoenen, hele rollen wcpapier werden in schoenen gepropt om het zakie te laten drogen. We hebben zelfs geprobeerd om zooi in de magnetron te drogen, luk nie wordt wel heel heet maar droogt verrot….

Ondertussen was er al een taxi bus geregeld die ons heen en weer kon brengen naar de pub om daar de omzet van een week in een avond er door heen te draaien. Gelukt: lekker eten en een lekker biertje (’t sal is een keer nie smakeuh)Voor 2 pond per man werden we vice versa vervoerd en dus weer lekker thuis gebracht. Wat openinghours betreft is Engeland niet ons landje: om 12 uur gaat gewoon de kroeg dicht. Gelukkig zijn we gezegend met een behoorlijk inzicht en/of ervaring en hebben dus eigen drank mee genomen: Hier en daar werden de flessen uit de motoren gehaald en zo belanden we in een soort van ontbijtplekje tussen de 2 slaapzaaltjes in met een fles rode wodka, pruimen likeur en whiskey likeur. Goh, alweer moe, slapie doen….

En weer een dag te gaan in het enerverende leven van de winter-treffen-rijder. Daar geloven jullie natuurlijk geen ene rotmoer meer van. Zou ik ook niet doen, we hebben alleen nog maar geslapen aan boord, in een hotelletje en een bunkhouse. Maar het gaat gebeuren. We zijn inmiddels  al gevaarlijk dicht bij het treffen, nog een half uurtje rijden en dan kunnen we ons melden bij een caravan. Aldaar krijgen we toegangskaartjes mee en mogen we ons vervoegen bij de andere bikkels. De daadwerkelijke plek is nog zo’n 10, 12 mijl rijden. Door het plaatsje Betsw-y-coed heen en dan nog ff verder.

 

 

Op de plek van bestemming word gewoon iedereen met een toegangssticker op de motor van de openbare weg geplukt en naar het treffen terrein begeleidt. Het ziet er weer lekker uit, prut en een totaal verregend grasveld (een tergende vraag komt onmiddellijk bij me op: waarom doen we dit toch elke keer weer?)Voordat iedereen beneden was had het hele zootje al vastgestaan in de prut en de bakkenisten zaten onder de prut door het aanduwen. O jolijt! Maar affijn er moet gewerkt worden, een hoge droge plek vinden, tentje bouwen, alles goed zekeren en dan maar eens een verkenningsrondje doen.

Er was ons al verteld dat het treffen eigenlijk gecancelled is, het originele treffenterrein had geen toegangswegen meer (die waren in de dagen ervoor al weggespoeld), dit last minute treffenterrein was deels overstroomd, en van de 1600 (vooruitbetalende) gasten kwamen er zo’n kleine duizend opdagen. Verder was er een kleine feesttent, net groot genoeg voor drie tafels ( 1 voor de bierverkoop, 1 voor uitdelen van welkomstpakketjes en de speldjes, 1 voor onbeperkt eten van kleffe niet belegde broodjes en cup-a-soup) Buiten stond nog een kar voor hamburgers en andere klefbef. Genoeg voorzieningen dus om van te leven. Maar niet als het gaat regenen, ga maar na het formaat tent doe-is-3-partytenten-aan-elkaaar en dan duizend bezoekers. Ga nie lukke.

Lopen dus. Zoals het een goed overzees treffen betaamt was er gelukkig een pub binnen loopafstand. Aldaar hebben we gezeten tot het tijd werd om te voederen, maar ja toen zaten er wel errug veel lui binnen, dat eten kon nog wel ff gaan duren. Dus nu we nog konden lopen toch maar terug naar het treffen voor de betere vette hamburger, tjeses die dingen waren zo groot dat we na 2 van die dingen geen pap meer konden zeggen. Dat was dus genoeg. Op naar de pub maar weer. Daar zaten ondertussen nog veul meer motorrijders maar heel langzaam konden we weer oprukken in de kroeg en stoelen vergaren om toch weer met zijn veertienen te kunnen zitten. Lekker puh!! Veel later hadden we zelfs zo veel ruimte dat we nog hebben ge-head-banged. Geen flauw idee op wat voor muziek, maar volgens mij was het erg gezellig.

 

 

 

  

’s Middags en vroeg in de avond hadden we al gezien dat tijdens de vele regenbuitjes het ook wat begon te waaien. Ach wij arme motorrijders, hadden we maar beter opgelet. Want tegen de tijd dat we volledig bedronken naar bed gingen begon het windje lekker aan te wakkeren. Mr. President zijn tent was al volgehageld en moest dus noodgedwongen asiel aanvragen bij Bef Nijmegen. Maar het werd erger..Ik lag de slaap der onschuldigen te slapen toen ik ineens wakker geschud werd door de wind. Godkelere, dat gaat te keer. De hele nacht hoorden we de wind de bergen afbulderen, dan de bomen raken en vervolgens genadeloos op de tenten neer te sabelen en motoren als dominostenen om te kegelen. Tenten stonden als zwabbers in de wind te zwaaien, stokken gingen aan ende, hele buitententen gingen aan de haal. Mijn god, ik ben niet gauw bang maar nu lag ik te shaken in mijn bedje. Onze tent heeft het gelukkig doorstaan, geen schade en ook geen nattigheid. Oeps, daar komen we goed van af….

     
De volgende morgen gaf een triest beeld, verwaaide tenten, beschadigde motoren. Maar gelukkig waaide het niet meer zo hard en iedereen was er van onze ploeg goed door heen gekomen, het kostte maar 2 tenten. En verder was iedereen aangeslagen door de slechte nachtrust. Maar we zijn toch wel veerkrachtig (meer nog dan menig tentstok heb ik gezien) dus niet zeuren, inpakken en wegwezen. Roger had als een echte padvinder de beste routing uitgezocht om van het nu totaal verzopen veld af te komen zonder al te veel prut-ellende. Dat ging ook goed, alle motoren startten, zelfs zonder dreigement van startkabels, en niks liep vast. Hier en daar een klein duwtje en gaan. We gaan weer branden met die wrakken!!!

 

We moeten echt vroeg op pad en door de storm lukt dat ook. Iedereen was op tijd van zijn matje en ging driftig inpakken. Zonder onvertogen woord waren we dus krap aan om 08.30 aan het rijden. Lekker een uurtje kachelen langs de noordelijke kustweg van Wales in alweer wonderschoon weer, okay het waaide nog een beetje hard maar verder scheen de zon. Met onze bemodderde schoenen en pakken zo een restaurant ingedoken. Nog niet eens een tandenborstel hadden we geraakt. Maar dat geeft niet: eerst eten en het toilet bevuilen. En dan kunnen we weer echt op pad. Wonder boven wonder is geen van de bestuurders onderweg in slaap gedonderd, petje af dame en heren!!! Zonder fratsen halen we de boot, toch een ritje van een kleine vierhonderd kilometer. Moet je ook net geen pech krijgen! Bij de boot werd ons nog gevraagd of iemand aan ons heeft gevraagd om vage pakketjes te smokkelen of wapens mee te nemen! Denken ze nou echt dat we A: dat zouden mee nemen of B: dat we het dan zouden vertellen. Enfin, dat was de douane, we mogen weer mee.

Snel aan boord voor het lozen van onnodige kleding, een beetje okselfris en eten!! Ja vanaf ’s morgens hadden we niks meer gesnaveld en motorrijden maakt hongerig (niet roken trouwens ook, maar da’s een ander verhaal) We hadden afgesproken om nu met alle acht te gaan buffetten, niet echt goedkoop maar dat is het hele weekend niet. Erg gezellig vooral omdat de ogen groter waren dan de maag. Door alle vermoeienissen was er niet veel over van onze pogingen om minstens drie keer langs het buffet te gaan. Voor 1 van de dames liep het heel sneu af, ze werd zeeziek en kon haar duur betaalde buffetje niet eens nuttigen (nee ik had weer primatoer pilletjes, kan ik iedereen aanraden!). Al met al lag ging de eerste al om 20.30 naar bed, de volgdende vier om 21.15 en natuurlijk waren er twee  die de kroon spanden en tegen sluitingstijd de kroeg werden uitgebonjourd. Slapie doen.

’s Morgens nog een bakkie doen in IJmuiden, gedag zeggen, zoeneuh zoeneuh, en tot de volgende keer. Doegie. Oja, hier regent het  weer, zo jammer he!

Groetjes van sWilmaas.

(voor de diehards nog een toegift. En alvast een verontschuldiging voor diegene die ik ongewild tegen de schenen schop)
Wat is er nodig voor een weekendje uit met de stichting;