Onze trip naar het noorden in 2008

De totale route was zo'n 6000 km

Lees hieronder het verslag

Dag 1, donderdag 14 augustus, 429 km.

Vandaag lekker rustig begonnen met opstaan en inpakken, uiteindelijk pas om 12.15 uur gaan rijden. Lekker opschieten over de afsluitdijk met een ferme wind in de rug en verder over snelwegen Duitsland in. Hier eerst nog wat over snelwegen en dan voor Oldenburg binnendoor naar Brake om daar de pont over de Weser te nemen. Op aanwijzingen van het navigatiesysteem binnendoor over kleine weggetjes naar de Elbe. Uiteindelijk bij Drochtersen, in het natuurgebied Krautsand op camping “Am Leuchtturm” beland. Lekker schnitzel met pasta en appelsaus gegeten. Wilma een uiensoepje ”met” vooraf. Nog een afzakkertje bij de tent en lekker slapen!

Dag 2, vrijdag 15 augustus, 180 km.

Heerlijk met een zonnetje opgestaan en op het terras van de “reception” een verzorgd ontbijtje genuttigd. Oppakken en rijden. Na effe ruim 10 km stonden we al in de rij voor de veerpont over de Elbe. Daar spraken we een stel Duitse (zijspan)motorrijders die op weg waren naar een treffen op het eiland Sylt. Na ampel beraad hebben we besloten ook naar dat treffen te gaan. Binnendoor gereden door het noordelijkste stukje Duitsland kwamen we uiteindelijk aan in Niebüll alwaar we de trein op moesten om naar Sylt te rijden. Kost wel wat, 43 euro per zijspan, maar dan heb je ook wel wat! 40 km lang op een autotrein door het vlakke land en over een dijk met 100 km/uur! Veel foto’s gemaakt. Lekker doorgewaaid aangekomen in Westerland op Sylt. Geld gepind en op zoek gegaan naar  het treffen. Via onze “Nav-Nav” het gevonden, we waren de eerste inschrijvingen en, naar later bleek, ook de enige buitenlanders. Het treffen is bij het clubhuis van “Motorradfreunde Sylt” naast het vliegveld. Mooi schaduwrijk plekkie voor de tent en een aantal biertjes afgesloten met een paar “koffie’s”.

Dag 3, zaterdag 16 augustus, 90 km rondgereden op Sylt.

Eerst maar eens uitgeslapen, honden eten gegeven en op pad. Het is overigens nog steeds perfekt weer, echt een kadootje! Eerst maar eens bij het treinkantoor de retourkaartjes omgezet naar enkeltjes, omdat we morgen met de veerboot naar Rømø gaan (het eerste Deense waddeneiland). Naar het noorden gegaan, ontbijtje Labskous in het toeristische List. De kaartjes voor de boot gekocht en de honden op het strand laten zwemmen. Vervolgens helemaal naar het zuiden gereden. In Hornum lekker op het terras van de catamaranclub een Weizen-bier genuttigd, lekker aan het strand. Zo lekker! Onderweg terug nog wat inkopen gedaan en op het treffen eerst lekker voor de tent gezeten met een paar koude biertjes. Met een Duits stel zitten praten die ook voor het eerst op het treffen waren, ook zijspanrijders. Om middernacht gaan slapen, en niet eens in de prijzen gevallen. Beetje jammer.

Dag 4, zondag 17 augustus, 380km.

Vroeg opgestaan, we moeten tenslotte de boot halen (reservering voor 11.00 uur). Opgepakt, doei en gaan. Rond 09.00 waren we in List, het was nog uitgestorven. Op het terras aan het plein een fruhstuck genomen en daarna de motoren op het opstelterrein van de boot gezet. Nog wat over het strand gebanjerd en verder wachten, wachten, wachten…tot de boot komt. Als een na laatste gingen we aan boord, die was zo vol dat een touringbus en wat auto’s niet mee konden, pech voor hen. Wij vonden nog net een gaatje in een verloren hoek voor de zijspannen. Na 45 minuten kwamen we aan op Rømø. Daar waren we zo weer van af. Tja, klein eilandje en met een dam verbonden aan het vasteland. Binnendoor over de 175 en de 25 gereden naar Kolding en hier de snelweg gepakt naar Zweden. Dat ging allemaal vlot. Onder het genot van een lekker zonnetje rijden we over de twee bruggen zo Zweden in. Rond 17.00 stonden we bij de douane om de honden aan te melden, maar dat was niet nodig geweest.  Na wat wachten zei een douanier dat we door konden rijden als de papieren maar in orde zijn. In Malmø een camping gevonden met uitzocht op de brug naar Denemarken, mooi gezicht zo in het avond zonnetje.  

Dag 5, maandag 18 augustus, 380 km.

Vandaag maar eens op zoek naar gas. Al met al niet zo makkelijk. We proberen het her en der, maar mooi geen gas. Wel tussendoor bij de Alfa een slangeklem aangedraaid omdat ie wat benzine lekt. Bij de Preem wist een vrouw ons uit te leggen waar we gas konden krijgen, tja alleen jammer dat Fordonsgas aardgas is en geen lpg. Maar goed, we pokkelen maar wat aan. Wel nog een stukje Margriet route gevolgd, een mooie kustweg met leuke dorpjes en fraaie vergezichten. We belanden uiteindelijk op een camping op het eiland Orust. Staan we weer onder zo’n mega-brug. Camping uitgestorven, lekker de wc’s en douches voor ons zelf. Na wat eenvoudig kookwerk, chili met piepers, biertje en wat koffie’s, zitten internetten en nog net voor de verbinding verbroken werd wat foto’s en een update verstuurd naar het thuisfront. Voor we het doorhebben is het een latertje. Toch maar alle troep in de tent geflikkerd omdat we de mooie luchten toch niet helemaal vertrouwen. Slapie doen.

Dag 6, dinsdag 19 augustus, 231 km.

Wilma vroeg wakker en eerst maar eens een verkwikkende douche genomen. Roger was nog niet echt te porren dus maar weer te bed. Ondertussen was het gaan regenen, da’s zo lekker knus in de tent! Toen het droog werd, zo rond 11.00, toch maar opgestaan en ontbijt gemaakt, inpakken tijdens een miezer regentje en “riejen maar”. Eigenlijk de hele dag regen gehad, eerst binnendoor naar de snelweg, die een stukkie gepakt en daarna weer binnendoor de 165 gepakt en later de 22 in de richting Lillestrom aangehouden. Vliegensvlug flitsen wij de grens voorbij en gaan verder in Noorwegen. Roger weet daar een gaspomp. Eerst even een nummer bellen voor de bediening aan de pomp. Na een 10 minuutjes wachten rijden we weer “vol gas” door de regen. Onderweg een beste cheeseburger genuttigd en een paar koppen koffie. We worden langzamerhand toch een beetje nat! Hierna weer vrolijk op pad. De omgeving is geweldig en de wegen zijn perfect bochtig. Ondanks de regen zitten we toch te genieten. Tijdens het eten hebben we bedacht dat we een hutje gaan huren, deze vinden we op een kleine boerencamping bij Olberg ten noorden van Skjonhaug. We zitten nu met de laptop en een paar biertjes op onze veranda terwijl de honden en de kleding lekker drogen. Inmiddels is het droog (zal je altijd zien!). Gelukkig ging het later op de avond weer regenen wat het huren van het hutje tenminste rechtvaardigde.  

Dag 7, woensdag 20 augustus, 190 km.

Gisteravond hebben we Ot en Linda gebeld, dat wordt ons reisdoel voor vandaag. Tijdens het ontbijten en oppakken regende het pijpestelen, dat beloofd niet veel goeds! De kleding uit het drooghok gehaald, sleutel ingeleverd en gaan. Gelukkig werd het gaandeweg steeds droger en al met al hebben we heerlijk gereden. Over de 22 en de 177 kwamen we uiteindelijk uit op de befaamde E6. Hier waren ze druk bezig met het ombouwen naar snelweg. Als je al die machines aan het werk ziet is het net een Discovery Channel programma van “Giant Machines”! Heel indrukwekkend om al die graafmachines, bulldozers e.d.die rotsblokken zien te verpulveren en te verplaatsen. Vlak onder Hamar gingen we via weg nummer 3 naar Elverum. Vanaf daar was het nog een 20 km naar Ot en Linda. Ot had goede aanwijzingen gegeven dus we reden er in één keer op af. Ze wonen echt in “the middle of nowhere” met de eerste buren op 1 km afstand. Leuk klein huisje, mooie grote schuur en 7 ha (bos)grond er omheen. Ze waren echt blij verrast dat we er waren, ze hadden ons niet meer verwacht zo laat in het seizoen. Linda was helemaal perplex toen we 6 flessen Hero cassis voor haar uitpakten, dat had ze in 6 jaar niet meer gedronken. Onze honden hebben zich prima vermaakt met de rotweiler van Linda en Ot. Er waren wat werklui bezig om voor Linda een paardenbaan te egaliseren. Lekker bijpraten, traditionele Noorse maaltijd (gebakken rauwe hamreepjes, gefruite uitjes, prei in een papje van bloem met melk samen met gekookte aardappeltjes-met-schil) en een rondleiding gehad. De avond afgesloten met een biertje op het terras terwijl Koos in een stoel lag te snurken. Pas na twaalven gaan slapen terwijl Linda om 6 uur alweer moest werken.

Dag 8, donderdag 21 augustus, 330km.

Dag 9, vrijdag 22 augustus, 233 km.

Opgestaan met regen. Totaal verrot want gisteravond zijn we om 21.00 ingestort, en hebben dus te lang geslapen. Ach wat, een luxe probleem. Eerst maar eens koffie en ontbijten in de kookruimte, gelukkig is die er op de kamping. Toen we gevoederd waren en enigszins rechtgetrokken was het droog en konden we inpakken. Vandaag gaan we de 51 in de richting van Randen rijden, de 15 naar Breidablik, en de 63 naar de Solvang camping tussen Geiranger en de Trollstigen. Zo gezegd, zo gedaan. Fabelhaft!! Wat een te gekke wegen, de 51 gaat de bergen in, schitterend ruig, boven op de hoogvlakte wel wat regen. Maar dat mag de pret niet drukken. Heel veel foto’s gemaakt. Op het eind van deze weg (ong. 60, 70 km lang, kicken!!) duik je weer naar beneden, met als toegift een 8 procentje! Je ziet dan al gauw dat je weer onder de boomgrens duikt, de begroeiing verandert en er zijn weer wat dorpjes. Als je daarna linksaf de 15 opgaat rijdt je kilometers lang langs het water, mooi blauw/groen. Het landschap is hier weer wat vriendelijker, echt de bewoonde wereld. De weg is hier grotendeels opnieuw geasfalteerd en rijdt daardoor perfekt. Het landschap is nog steeds heel afwisselend. Zeker als je meer richting Geiranger gaat, prachtige bochten en vreselijk mooie vergezichten. Het barst weer van de fotomomenten. We gaan ter hoogte van Breidablik de 63 op. Hier word het serieus sturen, flink de hoogte in, hairpins etc. Hier komen ook de touringcars weer in beeld, jammer maar gelukkig laten de meeste ons passeren op de verder rustige wegen. Het rijdt hier zo geweldig, mooie uitkijkplaatsen over het Geiranger fjord en andere bezienswaardigheden. Als we voorbij Geiranger zijn bellen we de camping. We weten namelijk niet precies waar deze is. Nou dat valt mee, verder rijden, door de tunnel, langs een meertje, Et Voila, na ong. 7 kilometer is de camping. Daar meteen maar een hytter genomen voor 2 nachten (weet je hoe koud het hier ’s nachts is in je tentje??), ff inrichten, biertje op onze veranda en daarna lakse filet gegeten op het terras bij de resepsjon. Helaas verkopen ze geen bier, maar dat hebben we zelf nog genoeg. Na het eten een wasje aangezet (bah, wat meurt dat wasgoed…) en even dit stukje getypt onder het genot van geknal in de verte van de plaatselijke schietclub.(de vrouw van de camping vertelt ons dat ze aan het oefenen zijn voor het jachtseizoen dat over een maand geopend word) Helaas nog steeds geen internet verbinding, dus de mailtjes naar het thuisfront moeten nog even wachten. Verder hebben we een fantastisch uitzicht op de bergen voor ons hutje en drie ruizende watervallen aan de achterkant. Waanzinnig! We hebben trouwens vandaag heel wat sneeuw gezien, en Wilma is zelfs door de sneeuw heen gereden. (het was niet veel maar toch!)  

Dag 10, zaterdag 23 augustus, 205 km.

Na toch wel een frisse nacht in de “hytter” (terwijl de elektrische kachel aan stond!) om 8 uur opgestaan. Rustig aan met de honden lopen op een braakliggende afgraving, ontbijten op het terras en om een uur of half elf vertrokken richting “Trollstigen”. Vanaf de camping is het nog geen 10 km naar de pont over Norddalsfjorden. Daarna de “63” noordwaarts gevolgd. Ademloze uitzichten over een desolaat landschap. Veel foto’s gemaakt en rustig een bakkie pleur uit de thermosfles gedronken. Bij de Trollstigen is het een drukte van jewelste, veel toeristen en ook veel bouwvakkers die er een wandelpromenade aan het maken zijn. Een deel was al klaar en daarmee kan je boven de waterval staan. Het bord waar we in 2004 een MC-Alzheimer sticker op hadden geplakt was verdwenen! De weg verder gevolgd tot in Åndalsnes en vandaar uit westwaarts over de E39 langs de Romsdalfjorden. Een hoop water en een hoop bergen, de ene keer rij je vlak langs het water en vervolgens stijg je weer en rij je in de hoogte, dat wisselt lekker af. Ook een aantal tunnels, de een wat langer als de ander, de langste was 6594 meter. Vervolgens zijn we weer naar het zuiden gereden over een kleinere weg (de 650) naar de eerder genoemde veerpont terug naar Eidsdal. Aan de oever van het fjord lekker ”Catfish” met gekookte aardappelen en groente gegeten. De laatste kilometers terug naar de camping achter een groep Noorse motorrijders aan gesukkeld. Die schoten echt niet op! De honden hebben onderweg enorm veel bekijks en vooral Koos word overal geaaid, heel gezellig allemaal. Wij hebben overigens de Trollstigen in vergelijking met 4 jaar terug andersom gereden, glooiend omhoog en de 11 hairpins naar beneden. Beetje jammer (waren we vergeten) dat je op de Trollstigen geen uitzicht hebt, er staan een heleboel jetsers van bergen omheen die veel hoger zijn.  Nog een ding: wat is het fucking koud aan de schaduwzijde van de bergen, man dat valt tegen. Verder is het perfekt weer om te rijden en te terrassen, zolang je maar in de zon blijft.  

Dag 11, zondag 24 augustus 2008, 279 km.

Wekker op 7 uur, heerlijk geslapen. Met de honden lopen, ontbijten en huisje schoonmaken. Om half negen op pad want we willen om 9 uur bij de boot zijn die ons een uur lang door het Geirangerfjord zal voeren. Ook best eens leuk om een fjord vanaf het water te zien. Om half elf aangekomen in Hellesylt. Vandaaruit naar Stryn gereden, alwaar we de route van een aantal jaren terug hebben opgepakt. Niets spectucalair maar wel heel mooi om te rijden. Bij Moskog de 13 gepakt naar Balestrand. Deze weg had een paar hele mooie passen, en was een leuke afwisseling van knap asfalt en hotseknotsewegen. Voor Balestrand nog een hele mooie afdaling gedaan met super hairpins en spiksplinternieuw asfalt. Ruim een half uur hebben we op de pont  staan wachten, maar toen gingen we dan ook via Hella naar Vangsnes. Op de pont moesten we keren omdat we anders verkeerd stonden voor het aanmeren in Vangsnes. Vanaf de boot in file de 13 verder zuidwaarts gevolgd, erg smal en o wonder weer langs een fjord, tot in Vik. Hier kamping gevonden zonder winkel of restaurant, maar in het dorp op loopafstand lekker gegeten, en hier zit ook een supermarkt voor de broodjes voor het ontbijt. Het is hier trouwens veel aangenamer van temperatuur dan bij Geiranger, we zitten nu gewoon, rond 22.00 uur, nog voor de tent. We hoorden van andere gasten dat er hier op loopafstand bruinvissen te zien zijn, moeten we wel om zes uur gaan kijken, tja of we dat redden…..laatste biertje en dan lekker slapen. Het was een lange dag!  

Dag 12, maandag 25 augustus, 180 km.

Opgestaan met zonnetje, lekker temperatuurtje, bruinvissen kijken niet gelukt. Bij supermarkt broodjes gehaald en lekker op ons gemak ontbijtje gemaakt. Roger doet ondertussen ook nog technisch, iets met olie en het rempedaal van de BMW hoger zetten. FF na 11.00 gaan we rijden terwijl het weer verandert, het betrekt.We rijden de 13 verder in de richting van Voss, niet verwacht maar we rijden de hoogte in. Al gauw zijn we boven de boomgrens, het word kaal en ruig met sneeuwvlaktes. Hier en daar staan wat verlaten Hytter, verder is er niks. Heerlijk, ong. 50 km. bochten voor ons alleen! Een echt motorrijders mekka! Dit is voor het eerst dat wij over de hele afstand geen kampings, benzinestations en koffiehuisjes zien. Maar what the heck, je komt hier om te rijden!!! Nadat we de hoogvlakte weer af rijden, zie je de vegetatie veranderen. Het word weer groener, veel heide- en mos-achtige vegetatie. Later verschijnen ook de bomen weer. Om 12.00 komen we aan bij wegwerkzaamheden. De weg is maar liefst tot 13.30 afgesloten ivm opblazen van rotsen etc. Gewoon afwachten, beetje drinken, ff roken, de honden uitlaten. Ach je doet wat om de tijd door te komen…… Uiteindelijk  ging volgens schema de weg weer open. Langs de werkzaamheden gereden, ze waren dus de weg aan het verbreden en een tunnel aan het graven, en even later waren we in Voss. Hier getankt en na wat aanwijzingen een zaak gevonden waar ze remblokken verkochten voor de Enigma. Vanaf hier een prachtige weg langs, jawel, een fjord richting Kvanndal alwaar we alweer een pont nemen over de Hardangerfjord, dit keer naar Utne. Weer wachten en een uur later waren we aan de overkant. Op naar Odda vlak langs de waterlijn van, jawel, een fjord. Helaas ging hier iets fout in de planning want Wilma d’r motor gaf het op. Deze wilde nog wel op gas rijden maar dat zat er niet al te veel meer in. Na anderhalf uur sleutelen en zoeken deed ‘ie het weer maar nog niet helemaal lekker. Waarschijnlijk een kwestie van “een los kontakkie”.In Odda op de enige camping een prijzig hutje genomen maar wel met alle voorzieningen erin. En dat is wel zo prettig: we hebben net boodschappen gedaan en ons in het Ikea-huisje-met-douche-en-toilet geinstalleerd als het gaat pleuren van de regen.  

Dag 13, dinsdag 26 augustus, 110 km (roger) 58 km (wilma)

Laat opgestaan omdat we dachten dat het nog regende, maar dat was het beekje wat achter het hutje stroomde. Roger heeft noodzakelijke boodschappen gedaan –hondenvoer!- en is na het ontbijt de storing aan Wilma d’r gaan oplossen. Dacht ie! Want na zo’n 60 kilometer aan mooie wegen en zeer interessante tunnels (360° rond en dan de hoogte c.q. laagte in) gaf de BMW het weer op. Weer geen benzine-injectie. Op gas werkte alles wel en op benzine af en toe. Na een tijdje sleutelen langs de E134 toch maar de ANWB gebeld. Deze hebben sleephulp geregeld die ook nog een tweetal  uurtjes op zich liet wachten. De sleephulp kwam uit Odda, dat klinkt bekend! Toen ze om half vijf aankwamen samen technisch naar de BMW gekeken en eerst weigerde deze en daarna, zal je altijd zien!, deed ie ut weer! Toch op de sleepwagen gereden en terug naar Odda. Bij het steunpunt van de NAF –de Noorse ANWB- was een monteur terzakekundig. Niet dat hij het kon oplossen maar hij trok dezelfde conclusie als Roger, maar dan in het Noors. Op gas doet ie het prima maar de gastank is bijna leeg. Na wat heen-en-weer gebel met de ANWB is besloten om morgen de motor naar een plaats te brengen waar wel LPG getankt kan worden zodat we dan van gas-naar-gaspomp kunnen rijden. De ANWB stuurt ook een lijst met LPG-stations in Noorwegen en Zweden naar ons hotmail-adres zodat we daarop kunnen navigeren. We zijn vervolgens terug gegaan naar dezelfde camping en hebben hetzelfde hutje voor een betere prijs, beetje afdingen en zielig kijken doet een hoop. We hebben nog een rondje gelopen door de buurt in de hoop een internet verbinding te vinden, maar helaas…..dan maar in het Ikea huisje spaghetti opgewarmd, biertje en wat te lezen en krachten verzamelen voor morgen.

Dag 14, woensdag  27 augustus, 232 km (roger) +130 km (wilma)

Wekker niet goed gezet en dus een half uur te laat wakker geworden. Maar, we hadden niks afgesproken, dus te laat komen konden we niet. Bij de garage aangekomen moest er nog wat gebeld worden en op pad! En weer terug, want de chauffeur had het adres niet. Dan echt op pad. Dezelfde route die we eergisteren hadden gereden maar nu andersom. In de zeikregen. Wilma lekker droog met Sjaak in de cabine van het bestelbusje en Roger -met Koos in de bak- er achteraan. In Voss bij het LPG-station de beide motoren volgetankt.Van de pomphouder nog een lijst gekregen met alle Noorse LPG-stations, tusend takk daarvoor! Op pad! De BMW deed het weer op benzine, dus daarmee begonnen. Weer een stukje zelfde weg maar daarna afgeslagen naar wegnummer 7. Begint goed, gelijk een tunnel van 7,5 km. Wilma wat nerveus want de motor zou kunnen afslaan. Dat gebeurde ook, maar later. Omdat de bedrading nog in de nood-stand staat is het even wennen om de motor op gas te zetten. Het regent trouwens nog steeds. We gaan richting Geilo. Deze weg (de “7”, eerst pontje over) gaat via langs het Eidjfjord, vervolgens door een mooi dal, nog steeds in de regen, dan omhoog via allerlei bochtige tunnels. Het moet hier verschrikkelijk mooi zijn maar wij zien er weinig van want we zijn in de wolken, letterlijk. Het zicht is een meter of vijftig, af en toe zien we de voorkant niet van de vrachtwagen die voor ons omhoog sukkelt. Boven aangekomen is het duidelijk dat dit een favoriet vakantie-oord is. Veel hotels, motels e.d. We rijden verder oostwaarts over een glooiend landschap op zo’n 1500 meter hoogte, nog steeds in de regen en koud! We zijn één keer gestopt om de honden even te laten lopen en gaan dan snel weer door naar lager –warmer- gelegen gebieden. Daar vonden we, vlak voor Geilo, ook een Kro (herberg-achtig-ding) waar we zijn ingechekt. Mooie kamer, hete douche, koud bier en goed eten. De kachels staan op 10 om alle natte zooi te drogen.  

Dag 15, donderdag 28 augustus, 325 km.

Heerlijk geslapen in ons tweepersoonbed. We hadden de vloerverwarming in de badkamer op 40 graden gezet en alle natte spullen verspreid neergelegd. Alles was dus droog, maar de vloer was zo heet dat je er niet knap op kon staan! Super ontbijtje in het hotel gedaan en daarna de bedrading van de BMW teruggebouwd naar benzine/LPG. Vort, op pad! Het is mooi weer om te rijden. Na korte tijd stonden we bij de gas-pomp in Gol. Volgetankt en een stukje teruggereden om een oud Stav-kyrkje te bekijken. Dit stond in een museum complex wat we dus gelijk ook maar hebben bekeken. Ondertussen is het ook niet meer zo ijselijk koud, toen we om 09.00 wegreden kan het niet veel warmer als een graadje of  8 zijn geweest, maar toen zaten we nog op het randje hoogvlakte. We zijn dus allengs via de "7" afgezakt naar wat lager gelegen gebieden, hier en daar ruig maar het word hier wat meer bewoond. We zien ook, tussen de bosgebieden, weer meer weilanden en akkers, tijd niet gezien! Al met al wat meer bewoonde wereld, met mooie huizen en boerderijen. Via de 211/287 gaan we toch weer meer de hoogte in, het gebied heet Norefjell. Weer wat ruiger. Vanaf Lampestad gaan we de wat grotere wegen op, de 40. In Kongsberg bij de plaatselijke Sanidrome (badkamerwinkel) LPG getankt, dat verzin je niet, het is echt zo! Na Kongsberg zijn we via de  E134 (ja, dezelfde als waar de BMW in eerste instantie strandde) provincie Buskerud uitgereden en Telemark ingereden. Vandaag hebben we ook wat slechtere wegen gereden, veel kapot gevroren asfalt. Op de E134 gelden veel snelheidsbeperkingen (bordjes 60, 70 of eindelijk einde 70) En hou je er maar aan, de boetes zijn niet misselijk. Wel jammer dat de weg zich goed leent voor een partijtje sturen op snelheid ! Tja, dan maar van de omgeving genieten!! Na de verplichte boodschappen belanden we op een vrijwel verlaten camping in Seljord. Windstil weer en dus is het goed uit te houden voor de tent, niet zo koud als in de bergen, heerlijk!  

Dag 16, vrijdag 29 augustus, 238 km.

Op pad van de verlaten camping. Er kwam alleen iemand om even de kassa open te gooien zodat we konden betalen, verder hebben we niemand gezien. Een stukje de E134 gevolgd en toen zuidwaarts. De “41” op om langs het Nisser-meer te rijden, vervolgens langs het Fyresvatn (ook een meer) weer omhoog om lpg in Fyresdal te tanken. Langs dit laatst genoemde meer lagen hele aparte rotsformaties. Niet echt steil maar zo’n 45 graden en groen begroeid, het had wel wat weg van de Burren in Ierland. Bij Fyresdal bleek dit weekend de Troll-Rally te zijn, maar na kort overleg hebben we besloten om door te rijden, we gaan voor sanitair!!! Uiteindelijk kwamen we via de E45 en een stukje “9” in Valle waar we een mooie camping bij een motell vonden. Lekker gegeten in de trant van “eten wat de pot schaft”, lekker gedoucht en gebruik gemaakt van van de WiFi–internet-verbinding van de het Motell. Bij de camping zijn ook 2 kleine supermarkten en een bank, toch wel lekker: van alle gemakken voorzien.  

Dag 17, zaterdag 30 augustus, 318 km.

We waren zo handig om gisteren met bewolking de tent op te zetten, zodat we ’s morgens wakker werden in het enige stuk schaduw op de hele camping, en da’s koud!! Tegen twaalven op pad, over de “9” een stukje zuidwaarts en dan linksaf een klein weggetje op, letterlijk OP, want we gingen aardig omhoog. Over een weg die ’s winters dicht is. Ons navigatiesysteem herkende deze weg niet als doorgaande weg dus die was aardig van slag. Op een gegeven moment zijn we de afslag naar Lysbotn ingereden. We wisten dat dit een doodlopende weg is, dus we hebben ‘m twee keer bekeken, en da’s geen straf! De weg zelf ging geen 50 meter rechtdoor, soms akelig smal (single track), over mooie rotsgebieden en de afdaling naar Lysebotn had 32 haarspeldbochten, waarvan 2 in een tunnel van 1100 mtr. Uit de tunnel ben je in het dorp, dat is misschien wat veel gezegd; een camping, de veerboot, een frietkot en een grasveld, o ja en nog een handje vol huizen. Nadat we dit vanaf de motor hebben beschouwd, weten we al gauw! We gaan weer naar boven!!!! Hi ha!!! Dus de 32 hairpins in omgekeerde volgorde gereden. De terugweg was trouwens nog waanzinniger. Alle wandelaars waren dat aan het doen wat ze moesten doen: wandelen! Dus was het op de terugweg nog ff rustiger op de weg….heerlijk al dat mooie asfalt (bijna) voor ons zelf alleen. Vervolgens hebben we de “45” richting Stavanger gereden om daar gas te tanken en een camping te zoeken. De “45” die we volgden loopt door een prachtig dal en is heel mooi te rijden. Het dat is niet breder als een halve kilometer, hier en daar een boerderij, en links en rechts alleen maar machtige rotsen! Een deel van deze weg is tolweg maar motorrijders zijn bomvrij, bom betekent tol, vandaar!! (Het betekent ook slagboom, maar dit terzijde). De wegen rond Stavanger zijn ook voor motorrijders tolvrij. Het vinden van een camping lukte trouwens  pas in Brusand, ineens zijn de campings op en de hytter allemaal vol, beetje jammer. De camping is ongeveer 40 km. onder Stavanger aan de “44”. Zijn onderweg nog proviand wezen in slaan bij de Kiwisupermarkt, blijkt  dat ze na zaterdag 18.00 (en de zondag) geen bier meer mogen verkopen, rare regel! Zijn pas tegen 20.30 op de camping, we snaaien wat, zetten koffie en drinken onze laatste biertjes. Geen zin meer om te koken. We staan trouwens maar 100 mtr van zee, da’s wel weer mooi!  

Dag 18, zondag 31 augustus, +246 km.

Redelijk op tijd wakker geworden met een zon die op de tent scheen. Het weerbericht had slecht weer opgegeven, maar het is de hele dag mooi gebleven. Ontbijte, pleite! Zonder te betalen. De resepsjon was verlaten toen we kwamen en is tot ons vertrek niet bemand geweest. We hadden het idee een saaie doorgaande kustweg te volgen, maar het was verre van dat! De “44” is een prachtige weg die je, al slingerend, om fjorden, door rotslandschappen en glooiende groene dalen voert. We kunnen iedere bocht wel apart gaan omschrijven maar dat zou te veel zijn. Mooie weg. Bij  Flekkefjord zijn we de “grotere” weg, de E39 op gegaan. Tegen de tijd dat deze over gaat in tolweg wordt ‘ie weer kleiner en vol met bochten. Zo hebben we de 200 km naar Kristiansand lekker gereden. Daar aangekomen en LPG getankt. We waren zo vroeg dat we makkelijk de ferry naar Denemarken konden pakken, er waren toch weinig campings of hytter in de buurt. De ferry kost voor ons allen bijna 200 euri’s maar dan zijn we straks wel in Denemarken. De hondjes aan boord in de kennel gedumpt, niet leuk maar het moet. We gaan er van uit dat ze toch gaan slapen, moe als ze zijn. Zelf zitten we lekker aan een biertje (stout!!) en hebben ons geinstalleerd met laptop en stroom. Stukkie tikken. Nu eerst een happie eten, hongor!!!!
Na ruim drie uurtjes kwamen we aan in de haven van Hirthals, Denemarken. De honden uit de kennel gehaald, deze waren zeer enthousiast maar volgens ons zijn ze tijdens de reis wel rustig geweest, de waterbakken stonden nog rechtop! Motoren ingeladen, helm op en rijden. We werden via allemaal nieuwe wegen en kruisingen zo de snelweg op geleid en daar stonden nergens bordjes die verwezen naar een camping. Na een aantal kilometers de snelweg af en richting kust. Via allemaal kleine weggetjes kwamen we eerst uit bij een vakantieparken die verwezen ons naar Lønstrup. Daar een mooie camping gevonden en een hutje genomen, het was per slot van rekening al bijna donker. En Wilma loopt ook niet zo lekker, die heeft last van d’r kuit en voet. Het leek eerst of ze kramp had gehad maar nu lijkt het toch iets anders. Na een paar “koffie’s” (whisky gekocht aan boord) gaan slapen.

Dag 19, maandag 1 september, 350 km.

Lekker rustig aan gedaan in ons houten tentje. We zijn via de westkust naar het zuiden gereden. SAAI!!! Lange rechte wegen en bijna geen hoogteverschil. Bovendien ook nog een bak wind. Via de “55”en de “11” naar Thisted. Vervolgens de “26” naar Skive. Van daar af begon het een beetje te regenen, we moesten zo’n 20 km verder zijn om LPG te tanken, dat kost hier trouwens meer dan euro 95 benzine! Maar we kunnen weer rijden, vol gas. Oostwaarts over de “16” naar Randers. Dan een stukje verder nog naar Nødager, alwaar de Deense motorcamping zit. Dit laatste stuk, het was gelukkig weer droog, is mooi rijden. Kleinere weggetjes, bochtig en glooiend, zoals het goede motorrij-weggetjes betaamd. Op de MC-Camp aangekomen bleek deze dicht te zijn. Vanaf 1 september is deze alleen nog de weekenden geopend , pech voor ons! We mochten er wel staan, het sanitairgebouw was open, maar we hebben toch gekozen voor wat meer voorzieningen. En wel op een mooie camping in Ebeltoft, compleet met internet en alles. Ook met wat medische voorzieningen dichtbij want het gaat niet zo lekker met Wilma d’r ledemaat. Uitgebreid boodschappen gedaan want we blijven hier twee nachten.  

Dag 20, dinsdag 2 september, een kilometer of 10….

Tot 10.30 uitgeslapen, heerlijk! Het is goed weer, beetje zon en in ieder geval droog. We ontbijten zeer uitgebreid en gaan daarna ff douchen. Na dit ritueel gaan we op zoek naar het gezondheidscentrum. Zo gevonden, uur wachten op meneer de dokter. In de tussentijd gaat Roger met de honden naar het strand en op de camping de was doen, lekker burgerlijk maar wel nodig! Bij de dokter blijkt dat Wilma haar spiertjes in de kuit een beetje kortsluiting hebben gemaakt, zeg maar zo als kramp maar dan tig keer erger. Painkillers (Bruven 600 mg, drie keer daags: Mjammie) worden verstrekt en nog een cremetje om op de kuit te smeren. Niks aan het handje, maar het is wel zeer pijnlijk, au!! Hierna boodschappen doen en bij de tent verder frutten. Roger doet technische dingen met de remmen, maar het blijft hopeloos. Waarschijnlijk moeten de remmen thuis geperfektioneerd worden. Na een goed gesprek onder invloed van de gekochte biertjes en nog wat slokjes whisky storten we in en gaan slapie doen. Het regent ondertussen gestaag, slaap lekker!

Dag 21, woensdag 3 september, 358 km.

We kunnen vandaag net an droog ontbijten. Het regent en regent….We schuilen nog even in het “kookgebouw”, maar ja je moet toch eens inpakken. Dus ingepakt terwijl het regent. Onderweg hebben we nog niet eens zo vaak regen gehad, maar als het viel was het veel! Tjezus wat een water op de weg. We vertrekken via de 15 naar Århus. Daarna de E45 naar Vejle, om gas te tanken. Shit, geen gas meer sinds 2 jaar. Dan maar door naar Fredericia, ook geen gas! Iedereen raad het ons ook af want gas is hier duurder dan benzine! Maar ja, als de K100 het niet doet op benzine moet je toch wat... Uiteindelijk gas gevonden in Middelfart, ach het was allemaal best wel op de route. Vandaaruit hebben we de 177, een provinciale weg gevolgd tot in Åbenrå. Daar hebben we even geschuild met koffie en broodje vanwege een heel serieuze bui, mijn god wat een water! Toen de bui wat minder werd zijn we weer naar de E45 gereden om snel naar de grens te rijden. Ongelooflijk maar waar: het werd droog! In Duitsland eerst de snelweg gevolgd tot afslag 6 om via de 77 af te zakken in zuidelijke richting (we gaan immers nog voor een weekendje België). Ter hoogte van Rendsburg kregen we nog een lekkere hoosbui voor onze kiezen. We waren net weer een beetje opgedroogd, nu weer zeikesnat, minimaal zicht, geen grip meer met onze slicks (ja ja, moeten vervangen worden) dus stoppen bij het eerste hotel dat we zien. Landhaus Spannan, sjiek de friemel en ipv een doppeltzimmer krijgen we een appartement. Heerlijk gedouched en onze kleren te drogen gehangen. Nu eerst eten met het onvermijdelijke biertje! 

Dag 22, donderdag 4 september, 436 km.

Uit een zware coma ontwaakt, tijd voor ontbijt. Lekker tussen de ouwe luitjes een heerlijk ontbijt met verse broodjes en zalm, lekkor! Om 10.00 uur rijden we weg met een lekker zonnetje en het windje tegen! Eerst maar eens lekker cruisen, zo’n 50 kilometer voor Hamburg de snelweg genomen. Na het grote stadsprobleem omsingeld te hebben zijn we weer binnendoor gegaan. Onderweg gas gescoord en twee nieuwe rubbertjes voor de Alfa. Dan toch maar een beetje gang gemaakt. We willen tenslotte vanavond bij Didi aan de Weizen zitten (Aurora camping in Bestwig, Wasserfall) Na een dikke 400 km. sturen, 5000 stoplichten en ander back-to-the-real-world-geneuzel begint het een beetje leuk te worden. We zitten dan al in het Sauerland, lekker sturen. Hebben we eindelijk een mooie afdaling rijdt er een strontkar voor ons! (vrachtwagen van toiletverhuur). Maar ja, niet getreurd, we zijn dan ook al bijna bij Didi. We nemen een kamer, goh valt best mee. Het is een beetje een rabberige camping, maar met een geweldige tapbaas, goed eten, o zo lekker bier. Ach meer hebben we niet nodig. Lekker schnitzeltje!
(Enigma bij 100.000 km nieuwe achter- en zijspanband)

Dag 23,vrijdag 5 september, 280 km.

Na het ontbijt bij Didi word het tijd om het Ruhrgebied te omsingelen. We kiezen voor de kleine weggetjes, via de NafNaf, dwars door. Het word een hele rit, veel dorpjes, veel stoplichten, verkeersdrempels en sukkels op de weg. Wat een drama, maar het weer is goed! Aan de rand van de Eiffel stoppen we nog even bij een Motor-cafe, koffie en wat eten. Hier begint het ook te miezeren. Niet zo raar, altijd als wij richting Lierneux gaan regent het. Bij Boele’s eerst maar eens de bekenden van oa. MC IJmond begroet en een paar biertjes genomen. De tent hebben we redelijk droog kunnen opzetten. Zo, de tent meurde nog van de laatste overnachting in Denemarken, lekker ff laten luchten. Het is weer bere gezellig, het eten goed en ook de biertjes smaken voortreffelijk. Wilma krijgt onderhand weer meer last van haar pootje, alleen zijn het nu de tenen die zich pijnlijk melden….  

Dag 24, zaterdag 6 september, niet gereden.

Uitslapen, rustig ontbijten, taxfree inkopen in Luxemburg gedaan en verder wachten op wat komen gaat. We zijn hier onder andere voor Jan zijn verjaardag (en voor de gezellige ambiance). Gedurende de dag komen er meer luitjes aan en word het al snel nog gezelliger….Roger adviseert Jan bij het in elkaar zetten van een bouwpakket van een motorfiets, ach die zijn toch weer een paar uurtjes van de straat geweest. Redelijk bijtijds naar bed want het allemaal nogal vermoeiend geweest en morgen moet er weer serieus gereden worden.  

Dag 25, zondag 7 september, 390 km.

Wilma heeft een zwaar nachtje achter de rug, auw teen!! Na het ontbijt met hangen en wurgen de tentzooi opgeruimd en toch maar zelf naar huis gereden. Leo van IJmond bood nog aan de motor naar huis te rijden. Maar gelukkig is het rem-voetje pijnlijk, dat moet dus wel lukken. Tenslotte hoef je een zijspan ook niet overeind te houden ofzoiets. Dus gaan met die banaan. Onderweg wat regen gehad, via de snelwegen naar huis gerost. Thuis gekomen eerst maar eens bij de oppas langsgeweest en ons dus weer thuis gemeldt. Het leek tijdens het rijden wel wat beter te gaan met Wilma haar teen. Maar thuis even naar de buren lopen en weer terug deed ons toch besluiten langs de huisartsen post te gaan. En jawel, de rechter kleine teen lijkt gebroken, fucking hell wat doet dat zeer. Weer thuis de vakantie van ons afgespoeld en nog even na zitten teuten. Het zit er weer op!!!